[wat is rouwen]
Rouwen, wat is dat?
je eigen zoektocht

In het leven kom je andere mensen tegen. Sommigen kruisen voor even je pad. Met anderen verbind je je voor langere tijd of zelfs voor het leven. Sommige contacten zijn wat oppervlakkiger, andere contacten worden steeds diepgaander. Je bouwt iets op met de mensen die deel uitmaken van je leven, ze worden van betekenis voor je.

Ook afscheid hoort bij het leven. Je hebt een tijd met iemand opgetrokken en gaat dan weer elk je eigen weg. Of die ander wordt ongewild uit je leven weggerukt. Zo’n verlies zet je wereld op z’n kop. Je belandt in een zoektocht: Wat gebeurt er met me? Is dit normaal? Wat moet ik nu? Alle vragen en emoties bij elkaar, al het zoeken om in deze chaos met vallen en opstaan je eigen weg te vinden, dat is wat we “rouwen” noemen.

Er bestaat geen handleiding voor hoe je moet rouwen. Het ligt ook niet vast hoe lang rouw duurt, en het is al helemaal niet zo dat het op een gegeven moment over moet zijn. Er is geen goed of fout. We rouwen allemaal op onze eigen manier. En dat mag.

Aandacht

Aandacht is gezien worden
oog voor jou
Aandacht is toewijding
iemand voor jou

Aandacht is ontvankelijk
Ze stelt zich open
Ze leeft zich in
Ze kan ontvangen

Aandacht is aanwezigheid
Ze kent de waarde van er zijn
Ze weet stil te zijn
Ze is eenvoudig

Aandacht kost geen tijd
maar schept tijd
Aandacht is ervaren
dat je er mag zijn

Aandacht is tijd
Ze neemt de tijd
Ze jaagt niet op
Ze overhaast zich niet

Aandacht moet niets
maar doet veel
Aandacht
schept ruimte waar het knelt

Aandacht doet leven

naar Marinus van den Berg